“Ik durf hier te staan en mezelf te laten zien.”
Die gedachte breng ik op mijn doeken over met behulp van vrouwenfiguren in uitgesproken kleuren. Kleur is voor mij bepalend. Het palet waarvan ik mij bedien is expressief, soms zelfs explosief. Ik zoek gedurfde contrasten op.
Mijn stemming van het moment is daarin sturend. Diepgevoelde periodes zoals de afgelopen coronapandemie compenseer ik in mijn werk met extreme kleuren en het gebruik van fluorescerende verf.
Die kleuren komen op allerlei manieren op mijn pad. Thuis. Op straat. In de natuur. Ik sla ze op en laat me er bewust en onbewust door inspireren.
Hersens: aan/uit
Soms ga ik gericht en gefocust te werk. De andere keer ontstaat iets uit gevoel en intuïtie. Dan lijkt het alsof mijn hersens even uitstaan.
Maar in welke modus ik ook werk, het is altijd zwoegen. Schilderen kost bloed, zweet en tranen. De weg naar het doek is bijna altijd grillig en chaotisch. Onderweg zing ik. Vloek ik. Huil ik. Lach ik.
Het heeft allemaal zijn weerslag op wat ik maak. Zo gaat het voor mij en moet het ook gaan.
Totdat mijn gevoel zegt: het is goed zo.
Figuratief
Zelfverzekerdheid
Het zit in een pose. Een gelaatsuitdrukking. De blik in je ogen. De woorden die je gebruikt. De kleuren die je kiest en de contrasten die je daarmee creëert.
Zelfverzekerd zijn en anderen zelfverzekerd laten zijn, loopt als een rode draad door mijn leven. Opgeheven hoofd, rechte rug, je zelf laten zien. Expressief en extravert. Dat is wie ik als persoon ben. Die zelfverzekerdheid wil ik vangen in mijn figuratieve doeken. Met telkens als vertrekpunt de foto’s die mijn partner René maakt.
Beelden van persoonlijke, soms intieme momenten, tussen fotograaf en model interpreteer ik en breng ik naar mijn verbeeldingswereld. Om ze vervolgens weer naar buiten te brengen en te delen met degene die ernaar kijkt. En er iets van vindt.
Zeggingskracht
Hoe één en hetzelfde beeld op twee totaal verschillende manieren kan worden uitgedrukt, laten de foto’s van René en mijn schilderijen zien. Van zijn foto’s maak ik doeken. In het moment beslis ik wat ik overneem, welke elementen ik weglaat of wat ik vanuit mijn verbeelding toevoeg. De uitdrukking die in een foto zit is voor mij het leidmotief. De expressie van het model staat centraal. Alle beelden van René kenmerken zich door een overdonderende zeggingskracht. Daarvan wil ik dat die zich ook in mijn werken manifesteert.
Abstract
Positivisme
Wat ik er zelf van vind of erin zie is niet belangrijk. De kijker maakt het verhaal. Mijn drijfveer, die wil ik meegeven. Die kun je samenvatten als positivisme. Het zit in mijn karakter om de dingen positief te zien en mensen een goed gevoel te geven. Mijn schilderijen weerspiegelen de mooie kanten van het leven. Kleur. Kracht. Contrast. Dat kenmerkt mijn doeken zonder dat ik er bewust over nadenk. Ik doe. In dat niet-denken ontstaan structuren en kleurengamma’s. Flarden van teksten en cijferreeksen. Het is een intens persoonlijk proces.
Gelaagdheid
Om los te komen in mijn hoofd en in het abstracte te belanden, begin ik met schetsen. Uit mijn handen komen voorstellingen waarvan ik niet wist dat ik ze ging maken. Bij de vertaling naar het doek kies ik vaak een ouder werk als fundament. Laag voor laag voeg ik elementen toe, net zo lang totdat ik er harmonie in zie.
Het is een rijpingsproces. Per laag ontstaat iets en beoordeel ik hoe ik verder ga. In die flow is er geen richting. Geen goed of fout. Ik schilder vanuit emotie en willekeur.
